Speki

Ef maður skilar alltaf því sem maður fær lánað,  þá eignast maður aldrei neitt !

Innanlandsflug til Keflavíkur !

Þetta er klárlega vísbending um að hagsmunaaðilum er ekki á móti skapi að flytja innanlandsflugvöllinn frá Vatnsmýrinni suður,  eða vestur öllu heldur til Keflavíkur,  eða Sandgerðis ennþá heldur.

Enda afskaplega umhendis að halda úti tveim flugvöllum með 50 km millibili,  sem í reynd er meira ef tekið er tillit til ferðatíma.

Tvöfölld Reykjanesbraut,  bein tenging Keflavíkur við Akureyri....  þróunin er bara í eina átt.

Icelandair flýgur milli Akureyrar og Keflavíkur í sumar

Skeggið og gráu hárin

Eins og undanfarna vetur lét ég mér vaxa skegg fyrir jólin. Sérstakan áhuga minn vakti að talsverður hluti skeggsins var orðið grásprengt. Sérstaklega á hökunni og í vöngunum.

Þetta fannst mér töff.

Sérstaklega í ljósi þess að samkvæmt athugun sérfræðings er ekki eitt einasta grátt hár á höfði mér, að öðru leiti.

Samt er hárið um það bil 17 árum eldra en skeggið.

Framsókn - Afhverju nauðsynlegt afl.

Framsókn er eina aflið sem þarf ekki að burðast með skýra stefnu í öllum málum.  Hin stjórnmálaöflin rembast eins rjúpan við snýkjudýrin,  sem ætla hana lifandi að éta,  við að móta sér skýra og rökræna afstöðu til allra helstu málanna. 

Þetta gera flokkar í aðdraganda kosninga til að mála skýra mynd af sjálfum sér fyrir sljóa kjósendur – sem kjósa að eyða heila-aflinu í eitthvað annað, eða bara gleyma því hvað hver flokkur stendur fyrir á milli kosninga.  

Þetta er einhversskonar sjálfsfróun,  aðgerð sem gefur þeim er hugsar upp stefnuna,  heldur fundi og skrifar hana niður á blað – pantar bæklinga og skipuleggur fundarherferð, einhversskonar hugarró.  Flokknum lýður vel að hafa unnið heimavinnuna. Eins og með sjálfsfróunina þá er þetta ofsa gott á meðan á því stendur,  eftir stendur hinsvegar ekki neitt ;-) 

Allur þessi undirbúningur fyrir kosningar. Þó það sé vitað að viðkomandi mál koma hugsanlega ekki upp á kjörtímabilinu – og ef þau gera það þá eru allar forsendur stefnunar breyttar. 

Svo koma upp fullt af öðrum málum – sem engum datt í huga að móta stefnu um. 

Framsókn eyðir ekki tíma í þessa vitleysu.  Þeir eyða tíma sínum og orku í að ná völdum og halda þeim.  þannig geta þeir tekið afstöðu til málanna – og gert eitthvað í þeim. 

Og það sem meira er – þeir eru ekki bundnir af fyrirfram mótaðri afstöðu byggðri á updiktuðum forsendum saminni fyrir kosningar af sjálfhverfum hugmyndasmiðum í einmannalegum sjálfsfróunarstellingum.

Verðtryggingin

Af hverju vex Íslensku samfélagi ásmegin nú um stundir ?

Er það vegna uppbyggingar álvera og tilheyrandi orkuvera ?

Er það vegna hás afurðaverðs sjávarfangs ? Eða mikils afla ?

Varla, því okkur er fyrst og fremst að vaxa ásmegin í verslun og bankastarfsemi og iðnaði hvers konar,  mest á erlendri grund.  Er það vegna þess að allt í einu spratt upp ofursvöl stétt athafnamanna,  sem eru svo fífldjarfir að gera það sem gengnir fífldjarfir athafnamenn þorðu ekki. 

Kannski vissu þeir bara ekki að þetta var ekki hægt og gerðu það bara... eins og heyrnarlausi froskurin sem náði upp á topp veggjarins eftir að allir hinir heyrandi höfðu gefist upp.  Fyrst og fremst vegna síbylju úrtöluradda þeirra sem á horfðu (þetta á Mamma eftir að segja að sé málið)

Ég held að undirrót vaxtarins og undirliggjandi ástæða áræðni þessara ofursvölu og líka okkar hinna sé í raun ofureinföld.

Verðtryggingin !

Í kerfið er innbyggð víxlverkun,  sem gerir það að verkum að ef launin hækka þá hækkar verð á nauðsynjum sem aftur kalla á launahækkun.  Þetta er mælt með vísitölum, sem saman kallast verðtrygging.  Hversu gáfulegt sem það nú sýnist þá hefur þessi hækkun áhrif á höfuðstól lána þorra Íslendinga - þau hækka !  Sem aftur þrýstir á hækkun húsnæðisverðs - ekki er hægt að selja á verði sem dekkar ekki lánin,  þá er betra að vinna meira og borga lánin.  Hækkun húsnæðisverðs hefur svo sömuleiðis áhrif til hækkunar verðtryggingarinnar -   sem kallar á hækkun launa.... og hringurinn lokast.

Þetta hefur orðið til þess að við erum dugleg.  Við vinnum og vinnum og vinnum.  Við erum líka úrræðagóð og fljót að tileinka okkur allt sem auðveldar okkur að vinna hraðar og meira,  allir eru nettengdir - til að geta unnið heima,  við eigum tvo bíla - svo hægt sé að fara í búð meðan hinn vinnur.

Við erum líka alltaf á tánum. Ætli sé betra að skuldbreyta í Jen.  Ætti ég að auka á yfirdráttinn og kaupa hlutabréf í OZ eða Decode - nú eða í seinni tíð,  í FL eða Straumi - nú eða 365.

Við fylgjumst vel með og dáumst að þeim sem hafa náð landi - eru komnur útúr verðtryggðum húsnæðislánum,  eru bara með sambankalán hjá Barkleys.  Hetjurnar eru þeir sem hlaupa hraðar en Neysluverðsvísitalan.

Næsta útflutningsvara okkar Íslendinga gæti verið verðtryggingin - eða kannski ættum við ekki að segja neinum frá....

Allavega ekki Dönum !

 

Nýsköpun

Var að vela fyrir mér

1998 var Nýsköpunarsjóður atvinnulífsins stofnaður;  Hann fjárfesti og fjárfesti á fyrstu árum sínum án þess að uppskera sem skyldi.

Nú er sjóðurinn eiginlega horfinn af radarnum,  er ekkert í umræðunni og virðist láta fara lítið fyrir sér - sem er miður.

Það er nafnilega þörf fyrir sjóð sem er ekki blindaður af þörf fyrir fáar en stórar fjárfestingar,  eins og stóru einkafjárfestingasjóðirnir.

Árangur Nýsköpunarsjóðs verður ekki einungis metinn í bókhaldi hans sjálfs.  Hann á að vera metinn af fjölbreytni atvinnulífsins og hversu vel gengur að skapa hér vaxtarskilyrði fyrir ný fyrirtæki og þá sérstaklega fyrirtæki sem hafa ekki áður náð hér fótfestu.

Þó það sé svolítið langsótt má færa rök fyrir því að t.d. CCP væri ekki til nema fyrir brautryðjendastarf margra genginna fyrirtækja,  sem sum hver nutu stuðnings sjóðsins.

Góðar eða slæmar fyrirmyndir

Hvort er betra; Að alast upp við slæmar fyrirmyndir eða góðar ?

Að þurfa annaðhvort að reyna að líkjast fyrirmyndinni eða að reyna að gera allt annað en fyrirmyndin ?

Ég er ekki frá því að það sé meira þroskandi, að það taki meira á og skilji meira eftir sig að alast upp við slæmar fyrirmyndir. Fer reyndar svolítið eftir því hvernig maður tekur á málum, hversu vel maður gerir sér grein fyrir að fyrirmyndin er slæm.

Myndi halda að það væri frágangssök að alast upp við slæma fyrirmynd en halda að hún sé góð og reyna því að líkjast henni.... og öfugt. Ef maður er hinsvegar með þetta á hreinu, þ.e. muninn á milli góðrar og slæmrar fyrirmyndar þá er hálfur sigur unninn. Eftir það þarf maður bara að breyta rétt.

Kannski felst galdurinn einmitt í því að greina á milli góðs og ills, óháð fyrirmyndinni. Fyrirmyndir í uppvextinum eru kannski eins og vegvísar, sumir eru misvísandi, aðrir úreltir og enn aðrir bara uppá punt, eru í raun engir vegvísar, meira svona eins og fléttiskilti með keyptum auglýsingum og upplýsingum um veðrið og gang tímans fyrir neðan.

Maður kemst aldrei úr smáíbúðarhverfinu útá flugvöll ef maður fer eftir fléttiskiltunum....

Kalkúnninn djúpsteiktur

Um leið og óska öllum nær og fjær gleðilegs árs og friðar get ég ekki stillt mig um að deila með ykkur áramótamatnum. 

Hann var snilld.

Við djúpsteiktum kalkún í heilu lagi.  Aðferðin er einföld.  Fyrir hvert pund af fugli er steikt í 3 til 3,5 mínútur.  Fuglinn okkar var 5 Kg og tók því 38,5 mínútur m.v. 3,5 mín. á pund (hvert kíló er um 2,2 pund).

Trikkið er að krydda foglinn daginn áður með bragðmiklu kryddi,  sem er þó ekki laufmikið (kalkúnakrydd frá Pottagöldrum er t.d. ekki sérlega hentugt)  Töfrakryddið virkaði hinsvegar eins og.... töfrar. 

Stór pottur er lykilatriði ásamt gasbrennaranum,  hann þarf að vera nokkuð öflugur til að geta haldið hita á olíunni allri allann tímann - líka eftir að kaldur foglurinn er kominn ofaní.

Kvikindið er sem sagt djúpsteikt í stórum potti - ég notaði 4 gallon af jurta og kornolíu,  sem er kynntur með gasbrennara.  Best er að framkvæma gjörninginn í skúrnum eða undir skyggni úti við.  Það kemur svolítil bræla af þessu og hætt er við að olían sullist svolítið....

Svefnminnið

Um leið og hann var búinn að kveikja á flatskjánum,  myndbandstækinu,  DVD spilaranum og öllum afruglurunum ásamt gervihnattamóttakarastjórbúnaðinum kom hann sér fyrir í uppáhalds stólnum sínum,  stólnum sem hann keypti af manni með uppásnúið yfirvaraskegg,  sem var örugglega eigandi antíkbúðarinnar á Hverfisgötunni þar sem billiard búlla var annaðhvort áður eða eftir að antík búðinn flutti.

Hann byrjaði að flétta í rásunum,  yfirleitt tók fyrsta umferð lengstan tíma,  það tók aðeins á að koma dagskrárlið hverrar stöðvar fyrir sífellt stækkandi svefnminninu.  Minninu sem náði að drekka í sig fréttum líðandi stundar, raunverulegum aðstæðum raunverulegs fólks í raunveruleikaþáttum og öðrum hagnýtum fróðleik, án þess að hann væri að beinínis að horfa.  Eftir fyrstu umferðina var hann einga stund að flétta í gegn,  svefnminnið sá til þess.

Hann var enn staddur í fyrstu umferð þegar það byrjar að naga hann samviskubitið.  Væri ekki betra að sinna fólkinu sínu betur,  ætti hann ekki frekar að vera í heimsókn hjá afa gamla á elliheimilinu.  Væri hann ekki betur settur vitandi hvernig ástarmálin gengu fyrir sig hjá kallinum.  Lítandi sér nær; ætti hann ekki frekar að vera að læra með stráknum sínum,  sýna honum stuðning í náminu.  Eða fara með honum á æfingu.  Taka þátt í lífinu í kringum sig.

Í upphafi seinni umferðarinnar slokknaði á þessum hugleiðingum og hann hóf áhorfið.

Ekki bærðu þessar hugrenningar aftur á sér fyrr en kvöldið eftir og þá aftur í fyrstu umferðinni, rétt áður en svefnminnið fylltist...

Á hverju kvöldi,  alltaf...